David trekt naar het gemeentebestuur met de vraag hoe ze de wijk proper kunnen houden. “De mensen bij de gemeente reageerden enthousiast en verwezen ons door naar Mooimakers. Daar gaven ze ons grijpers, handschoenen, fluohesjes en vuilniszakken. Via hun app geven we dan aan welke straten we proper maken.” 

“Ik doe dit al langer”, geeft David mee. “Ik ben ook jager en een keer per jaar houden wij een opruimactie. Ook met het voetbal ruimden we jaarlijks afval, en zo ben ik bezig gebleven. In mijn vorige woonplaatsen was ik ook vrijwilliger. Dus voor mij was het logisch dat ik ook nu de straten proper zou houden.”

Ongeveer een keer per week trekt David erop uit om zijn wijk proper te maken. Soms is hij alleen, maar vaak is hij met enkele buren op stap. Ook zijn dochter van acht vergezelt hem regelmatig. “Ze heeft zelfs haar eigen grijpertje en handschoenen.” 

“Ik woon in een kleine wijk, waar ook veel oudere mensen en mensen met een andere nationaliteit wonen. Zij weten niet altijd wat er in een pmd-zak mag. Dan blijft die zak staan, met alle gevolgen van dien. Daarom proberen we deze mensen in te lichten en te helpen.”

Ziet David dan ook verbetering? “Stilaan wel. En we merken ook dat jongeren meer hun best doet om hun afval terug mee te nemen. Maar we hebben nu toch ook aan de gemeente gevraagd om enkele vuilnisbakken te plaatsen.”

Voor David is afval rapen meer dan zijn buurt proper houden. Daarom beschouwt hij het ook als een hobby. “’t Is gewoon plezant en je bent eens buiten. Een kwartier of een uur … niets moet. Je komt ook met anderen in contact. Voorbijgangers steken hun duim op of ze bedanken ons. En je doet al eens een babbeltje.”

“Er zijn altijd mensen die vragen waarom ik het doe, want morgen ligt het weer vol rommel. Maar als iedereen zo gaat denken … Het is gewoon een klein ding dat je teruggeeft aan de maatschappij. Het kost je geen cent en bijna geen moeite.”